Onjuist invullen van het Bibob-formulier: een serieuze kwestie

Het onjuist invullen van een Bibob-formulier blijft de gemoederen bezighouden. Onze cliënt in dit verhaal heeft daarbij een fout gemaakt, die is opgevat als valsheid in geschrifte. Daarvoor is hij ook strafrechtelijk veroordeeld. Maar: dat is op zichzelf niet genoeg om de vergunning te weigeren. In de wet staat het zo: kan in voldoende mate worden vastgesteld of voldoende aannemelijk is dat de valsheid in geschrifte is gepleegd om de vergunning te verkrijgen? In de rechtspraak speelt deze voorwaarde tot nu toe niet een belangrijke rol. Het invullen van een Bibob-formulier gebeurt ter verkrijging van een vergunning, het onjuist invullen ervan dus ook.

Een onverwachte uitnodiging van de gemeente

Nadat het formulier was opgestuurd, werd onze cliënt uitgenodigd voor een gesprek bij de gemeente. Hij wist niet waar dat over zou gaan. Voorafgaand aan het gesprek stuurde hij een e-mail met een tijdschriftartikel naar de ambtenaren. Daarin werd spontaan en volledig geopenbaard hetgeen door het niet juist invullen van het Bibob-formulier niet kenbaar was geworden. Het onjuist invullen was een vergissing geweest (die kennelijk strafrechtelijk verwijtbaar was) maar dat was niet gebeurd om met behulp daarvan de vergunning los te peuteren. De cliënt wenste de informatie kennelijk niet te verbergen.

Afdeling bestuursrechtspraak oordeelt

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) is van deze gang van zaken in kennis gesteld. Zij lijkt het gezien haar uitspraak van 16 oktober jl. denkbaar te achten dat er situaties bestaan waarin het onjuist invullen van een Bibob-formulier niet gebeurt met het oog op het verkrijgen van een vergunning. De Afdeling gaat op die manier in op de aangevoerde beroepsgrond. Eerst met de algemeenheid: het niet juist invullen kan ertoe leiden dat ten onrechte geen Bibob-onderzoek wordt gedaan. Maar ook: als uit het melden van de eerder niet vermelde gegevens kan worden afgeleid dat het strafbaar feit niet is gepleegd ter verkrijging van de vergunning, kan in elk geval uit de e-mail van de cliënt aan de ambtenaren niet worden afgeleid dat hij deze informatie geheel uit eigen beweging met de gemeente heeft gedeeld.

Twijfels over spontane mededeling

Dat wekt verbazing. Hoezo niet? De stelling dat cliënt de informatie spontaan naar de gemeente heeft gestuurd, is door de gemeente niet tegengesproken. Als dit een factor is van belang (die kennelijk tot een andere beslissing had kunnen leiden) waarom is daar niet concreet ter zitting (aanvullend) naar gevraagd? Het gaat hier om de enige weigeringsgrond die na behandeling van de zaak bij de Afdeling overbleef.

De verstrekkende gevolgen van een fout

De vergunning is na een aantal jaren (nog voor de zitting bij de Afdeling) alsnog verleend, er bestond geen enkel bezwaar. In de tussentijd kon het pand (waarvoor de omgevingsvergunning was gevraagd) niet worden verbouwd en verhuurd en werd het bewoond door de kraakwacht. De gemaakte vergissing had zodoende vergaande en niet beoogde gevolgen.

_{Met dank aan Anouk van Asbeck voor de tekening.}