Rechter voorkomt verliesverdamping bij cliënt

Tot groot genoegen van onze cliënt, deelt de rechter onze visie over het tijdstip van vrijval van een kwijtscheldingswinst. De inspecteur wilde een latere winstneming afdwingen om zo verliesverdamping te realiseren. Die onsympathieke inzet went niet. 

Cliënt had een schuld aan een dochtermaatschappij in Duitsland die in 2011 failliet was gegaan. De curator en cliënt hebben in 2011 een overeenkomst gesloten. Onderdeel van die overeenkomst was dat de schuld voor een zeer groot deel zou worden kwijtgescholden. In 2012 is de overeenkomst formeel op papier gezet en goedgekeurd door de ‘Gläubigerversammlung’ (soort van crediteurenvergadering).

De rechtbank stelt cliënt in het gelijk, die bepleitte dat de kwijtscheldingswinst in 2011 moet plaatsvinden. Volgens cliënt was er in 2012 nog slechts sprake van een formele afwikkeling. Inhoudelijk was de overeenkomst in 2011 al rond. De rechtbank gaat hierin mee en wijst het standpunt van de inspecteur af dat vrijval in 2012 zou moeten plaatsvinden.

Normaliter zal een inspecteur vanuit goedkoopmansgebruik weinig bezwaar hebben tegen een vroege winstneming. Dat de inspecteur toch pleitte voor een latere winstneming, was gelegen in de verdamping van verliezen. Aan het eind van de 2011 zou een aanzienlijke som aan verliezen verdampen. Met een winst in 2011 kon dat voorkomen worden, met een winst in 2012 niet.

Wij zijn dan ook zeer tevreden met deze uitkomst. Het geeft vooral het juiste gevoel van rechtvaardiging. Verliesverdamping voelt überhaupt niet rechtvaardig en past ook volstrekt niet in het uitgangspunt van het totaalwinstbegrip. Dat de inspecteur met deze discussie onomwonden uit was op verliesverdamping voelt nog minder goed. Vooral omdat het voorkomen van verliesverdamping nimmer een doel op zich was. Het liefste was er geen faillissement geweest.

Heeft u nog vragen of een vergelijkbare zaak, aarzel dan niet om (vrijblijvend) contact met ons op te nemen.